Κισσός

Επιστ. Όνομα : Hedera helix

Οικογένεια     : Araliaceae

Καταγωγή      : Ευρώπη, Βόρεια Αφρική, Κανάρια νησιά

Περιγραφή  : Είναι αειθαλές φυτό, μακρόβιο, αναρριχώμενο ή έρπον. Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα, τρίλοβα ή πεντάλοβα, γυαλιστερά, βαθυπράσινα. Έχει αργή σχετικά ανάπτυξη, αλλά μπορεί να φθάσει μέχρι και 30 m ύψος. Ο κισσός δημιουργεί μικρά εναέρια ριζίδια (τις λεγόμενες απτικές ρίζες) , που συντελούν στη συγκράτηση του φυτού κατά την αναρρίχηση σε τοίχους, βράχια, ξύλα, κ.α. Υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες με φύλλα ποικιλόχρωμα, κιτρινοπράσινα, καρδιοειδή, δελτοειδή, τριγωνικά, κ.ά. και διαφόρων μεγεθών.

Ανθοφορία : Τα άνθη του είναι μικρά, διγενή με 5 σέπαλα, 5 πέταλα, 5 στήμονες και πεντάχωρη ωοθήκη, χωρίς διακοσμητική αξία. Είναι διαταγμένα σε σφαιρικά σκιάδια, που μπορεί να είναι απλά ή να ενώνονται σε σύνθετες ταξιανθίες. Ο καρπός είναι ράγα, συνήθως μελανού χρώματος, με 2-5 σπέρματα.

Πολλαπλασιασμός : Εύκολα με μοσχεύματα, οποιαδήποτε εποχή, με καταβολάδες αλλά και με σπόρο.

Απαιτήσεις : Ο κισσός μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλο εύρος περιβαλλοντικών συνθηκών και εδαφών, αναπτύσσεται όμως καλύτερα σε ημισκιαζόμενες και σκιασμένες θέσεις, σε μέτρια υγρά, καλά στραγγιζόμενα, ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη. Είναι

ανθεκτικός στο κρύο.

Διακοσμητική αξία : Οφείλεται στο φύλλωμά του, την ικανότητα για αναρρίχηση και την εδαφοκαλυπτική του άνεση.

Χρησιμότητα : Οι κισσοί φυτεύονται για να αναρριχηθούν σε πέργολες, φράχτες, τοίχους και βραχώδη σημεία. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για κάλυψη εδαφών ακόμη και σε σκιερά σημεία. Σε βραχόκηπους και φυτοδοχεία χρησιμοποιούνται συνήθως οι μικρόφυλλες ποικιλίες.